۷دلیل توده‌های مقعدی
تاریخ انتشار: ۲۳ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۴۸۸۵۴۲
عوامل مختلفی می توانند موجب شکل گیری یک یا تعداد بیشتری توده در ناحیه مقعد شوند. مقعد بخش انتهایی دستگاه گوارش و جایی است که مدفوع از بدن خارج می شود.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از عصر ایران، برای بررسی بهتر علائم می توانید مقعد و ناحیه اطراف آن را با دست لمس کرد. البته پیش و پس از این کار برای پرهیز از گسترش باکتری ها باید دست های خود را باید به خوبی بشویید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شقاق مقعد بریدگی ها یا پارگی ها کوچکی هستند که در یا روی مقعد شکل می گیرند. شقاق مقعد ممکن است در نتیجه عبور مدفوع سفت که می تواند موجب پارگی پوست ظریف مقعد شود، شکل بگیرد.
زمانی که یک شقاق مقعد در حال بهبود است می تواند موجب شکل گیری یک منگوله پوستی یا اسکین تگ شود که ممکن است شبیه یک توده احساس شود.
یک شقاق مقعد ممکن است موجب موارد زیر شود:
- خونریزی، اغلب پس از عبور مدفوع سفت
- احساس سوزش یا پارگی هنگام اجابت مزاج
- درد، که ممکن است برای چند روز پس از دفع مدفوع سفت ادامه داشته باشد
درمان
اگر شقاق مقعد نشانه های بهبودی را نشان ندهد، پزشک شما ممکن است تزریق بوتاکس یا یک عمل جراحی ساده به نام اسفنکتروتومی را توصیه کند.
درمان خانگی
برای درمان شقاق مقعد در خانه می توانید موارد زیر را مد نظر قرار دهید:
- مصرف یک رژیم غذایی سرشار از فیبر
- استفاده از ملین ها
- استفاده از پماد دیلتیازم
- نشستن در آب کم عمق ولرم که به نام حمام سیتز یا استحمام نشیمن نیز شناخته می شود می تواند به تسکین هر گونه ناراحتی کمک کند.
هموروئیدهموروئید به بزرگ شدن بافت مقعد گفته می شود. این شرایط در نتیجه تورم سیاهرگ های موجود در رکتوم و مقعد شکل می گیرد که ممکن است درونی یا بیرونی باشند.
هموروئید شرایطی بسیار شایع است و هر ساله افراد بسیاری را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. از جمله علائم آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- خونریزی رکتومی بدون درد
- خارش در ناحیه مقعد
- درد یا ناراحتی در ناحیه مقعد، به ویژه طی و پس از اجابت مزاج
- تورم اطراف مقعد که ممکن است یک توده را شکل دهد
زنان باردار و افراد مسن در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به هموروئید قرار دارند.
درمان
اگر هموروئید شدید است، پزشک ممکن است عمل جراحی را توصیه کند. با این وجود، در موارد کوچک‌تر یا کمتر جدی، فرد معمولا می تواند در خانه نیز به درمان هموروئید اقدام کند.
درمان خانگی هموروئید معمولا شامل موارد زیر می شود:
- استفاده از یک کرم هموروئید مانند آنهایی که حاوی فنیل‌افرین هستند
- مصرف داروهای مسکن بدون نسخه، مانند استامینوفن
- حمام سیتز یا استحمام نشیمن
زمانی که درمان هموروئید در خانه را دنبال می کنید به موارد زیر توجه داشته باشید:
- مصرف یک رژیم غذایی سرشار از فیبر
- مصرف فراوان آب
- پرهیز از مالش ناحیه مقعد پس از اجابت مزاج
- پرهیز از اعمال فشار زیاد
- پرهیز از صابون ها و محصولات معطر دیگر
گزینه های غیرجراحی دیگر
پزشک شما ممکن است هموروئید درونی را به روش های زیر درمان کند:
- بستن بند لاستیکی، روشی کمتر تهاجمی که جریان خون به هموروئید را متوقف می کند
- درمان انعقادی (Coagulation Therapy) که شامل استفاده از نور فروسرخ برای متوقف کردن جریان خون است
منگوله های پوستی مقعدیمنگوله ها یا اسکین تگ های مقعدی زوائد پوستی هستند که می توانند اطراف مقعد شکل بگیرند. یک منگوله پوستی ممکن است شبیه یک توده کوچک یا انباشت بافت احساس شود.
منگوله های پوستی مقعدی می توانند در نتیجه هموروئید یا بهبود شقاق مقعد شکل بگیرند.
منگوله های پوستی معمولا موجب بروز علائم خاصی نمی شوند اما مالش شدید آنها می تواند موجب ناراحتی یا خونریزی خفیف شود.
درمان
پیش از آغاز درمان یک منگوله پوستی مقعدی، پزشک باید دلیل زمینه ای آن را تشخیص دهد. درمان ممکن است شامل یک عمل جراحی برای حذف منگوله پوستی شود.
جوش های چرکیجوش های چرکی معمولا زمانی که یک یا تعداد بیشتری از منافذ پوست به واسطه چربی و سلول های مرده پوست مسدود شده باشند می توانند در ناحیه مقعد شکل بگیرند. یک منفذ مسدود شده پوست ممکن است با چرک پر شود و به بروز جوش چرکی منجر شود.
یک جوش چرکی مقعدی ممکن است همانند یک توده نرم و پر از مایع به نظر برسد. تحریک کردن این جوش ها می تواند موجب دردناک شدن آنها و احساس ناراحتی شود.
از ترکاندن این جوش ها باید پرهیز کرد زیرا این کار می تواند به بروز عفونت منجر شود.
درمان
برای درمان یا پیشگیری از جوش های چرکی مقعدی می توانید موارد زیر را مد نظر قرار دهید:
- خشک و تمیز نگه داشتن ناحیه مقعد
- پرهیز از اصلاح یا استفاده از محصولات موبر در ناحیه مقعد
- مصرف یک رژیم غذایی سالم
زگیل های مقعدیزگیل های مقعدی به واسطه رشد بافت ناشی از عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی شکل می گیرند.
زگیل های مقعدی می توانند کوچک - 5 میلی‌متر یا کمتر - باشند اما می توانند رشد کرده و به قسمت ورودی مقعد گسترش یابند. این زوائد معمولا به رنگ پوست هستند.
از جمله علائم زگیل های مقعدی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- خونریزی
- احساس پری یا ناراحتی در ناحیه مقعد
- خارش
- ترشخ مخاط
درمان
درمان زگیل های مقعدی به اندازه و تعداد آنها بستگی دارد. معمولا از داروهای موضعی مانند آنهایی که حاوی پودوفیلین و اسید بی‌کلرواستیک هستند برای درمان استفاده می شود.
همچنین، پزشک شما ممکن است کرایوتراپی یا سرما درمانی را توصیه کند که شامل منجمد کردن زگیل ها می شود.
ویروس پاپیلومای انسانی دلیل بیشتر موارد سرطان مقعد و تقریبا تمام موارد سرطان دهانه رحم است. در نتیجه، درمان زگیل های مقعدی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
همچنین، لازم به یادآوری است که 90 درصد عفونت های ویروس پاپیلومای انسانی طی دو سال از بین می روند.
هر فردی که فکر می کند ممکن است دارای زگیل های مقعدی باشد باید برای بررسی دقیق شرایط به پزشک مراجعه کند.
مولوسکوم کانتوژیوزوممولوسکوم کانتوژیوزوم یا زگیل آبکی یک بیماری ویروسی است که موجب بروز ضایعاتی به نام پاپول یا سفت‌دانه روی پوست می شود. پاپول ها ممکن است شفاف، زرد، به رنگ گوشت، قرمز، یا صورتی باشند. آنها سفت و معمولا سطحی هموار و گنبدی دارند.
زمانی که مولوسکوم کانتوژیوزوم از طریق رابطه جنسی منتقل می شود، این ضایعات معمولا روی قسمت پایینی شکم، قسمت بالایی ران ها، مقعد و ناحیه تناسلی شکل می گیرند.
یک فرد ممکن است تنها چند پاپول داشته باشد یا با تعداد بسیاری از آنها در اندازه های مختلف مواجه باشد.
درمان
مولوسکوم کانتوژیوزوم گاهی اوقات بدون درمان خاصی بهبود می یابد اما این می تواند چندین ماه طول بکشد.
برای درمان مولوسکوم کانتوژیوزوم پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
- یک پماد موضعی که بسیاری از آنها حاوی پودوفیلوتوکسین، اسید سالیسیلیک، یا پتاسیم هیدروکسید هستند
- از بین بردن پاپول ها با کمک لیزر یا از طریق انجماد آنها
سرطان مقعدسرطان مقعد شامل حضور سلول های سرطانی در مقعد می شود. سلول ها ممکن است جمع شده و یک توده را شکل دهند، البته، همواره این اتفاق رخ نمی دهد.
از دیگر علائم سرطان مقعد می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تغییرات در حرکات روده و اجابت مزاج مانند دفع مدفوع بسیار باریک
- ترشح از مقعد که ممکن است مخاطی باشد
- درد در ناحیه مقعد
- خونریزی رکتومی
- خارش رکتومی
- گره های لنفاوی متورم در کشاله ران
هر فردی که با هر یک از این علائم مواجه است باید به پزشک مراجعه کند. پزشک ممکن است فرد را به یک متخصص دستگاه گوارش ارجاع دهد تا معاینات و آزمایشات بیشتر برای تشخیص دقیق انجام شود.
درمان
درمان سرطان مقعد می تواند شامل موارد زیر باشد:
- شیمی درمانی
- پرتو درمانی
- عمل جراحی
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟یک فرد در صورت مواجهه با موارد زیر باید به پزشک مراجعه کند:
- تغییرات بی دلیل در حرکات روده و اجابت مزاج
- درد یا ناراحتی مکرر در ناحیه رکتوم، به ویژه هنگام اجابت مزاج
- ترشحات چرک مانند از یک توده مقعدی
- علائم یک عفونت سیستماتیک مانند تب، تورم یا قرمزی
- خونریزی
تشخیصیک پزشک روند تشخیص را با گوش دادن به علائمی که فرد به آنها اشاره می کند، آغاز کرده و سپس یک معاینه بدنی از ورودی مقعد انجام خواهد داد.
پزشک ممکن است تنها از طریق مشاهده شرایط مقعد قادر به تشخیص مشکل باشد یا ممکن است به یک نمونه برداری کوچک برای تجزیه و تحلیل بیشتر نیاز داشته باشد.
پزشک ممکن است معاینات بیشتر مانند سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی را توصیه کند. هر دو مورد شامل استفاده از دستگاهی لوله مانند مجهز به دوربین می شوند که وارد کانال مقعد شده تا احتمال هرگونه ناهنجاری بررسی شود.
کولونوسکوپی می تواند به تعیین این که آیا ناهنجاری ها در دستگاه گوارش گسترش یافته اند یا خیر کمک کند.
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: تورم رابطه جنسی سرطان گوشت قرمز هموروئید
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۴۸۸۵۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک موضوع مهم درباره آلرژی که خیلی‌ها نمی‌دانند | در مواجهه با آلرژی برخی پزشکان، بیماران را دچار سوءتغذیه می‌کنند
همشهری‌آنلاین - پروانه بندپی: آمار ابتلا به بیماری‌های آلرژیک در جهان به سرعت در حال افزایش است و متخصصان معتقدند به دلیل صنعتی شدن دنیای مدرن، تغییر الگوی زندگی‌ها، مدل ساختمان‌سازی‌ها، آلودگی هوا و تغذیه این آمار همچنان رو به افرایش خواهد ماند.
در ایران تقریبا ۲۰ درصد از جمعیت دچار یکی از انواع بیماری‌های آلرژیک هستند. آماری که در سال‌های اخیر افزایش بیشتری یافته است. به طوری که از هر ۲ ایرانی، تقریبا ۱ نفر به یکی از بیماری‌های آلرژیک مبتلا است.
درباره آلرژی چند تصور اشتباه بین خیلی از مردم وجود دارد؛ این که این بیماری تنها مختص دوره کودکی است و فرد در بزرگسالی به آن مبتلا نخواهد شد، این که آلرژی بیماری نیست و فقط نوعی حساسیت ساده است، این که پرهیز غذایی شدید می‌تواند به کنترل آلرژی کمک کند و این که آلرژی هرگز درمان نخواهد شد.
یک نکته مهم درباره آلرژی که خیلی‌ها نمیدانندخیلی از افراد به دلیل داشتن شناخت اندک از آلرژی نمی‌دانند که این عارضه، واکنش طبیعی سیستم ایمنی بدن است و زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی، ماده‌ای را که معمولاً برای بدن بی‌ضرر است (مثل گرده گیاهان)، به اشتباه به عنوان ماده‌ای خطرناک و مضر شناسایی می‌کند و برای دفاع از بدن علیه آن ماده وارد عمل می‌شود. و به این ترتیب، بیماری آلرژی بروز می‌کند و فرد را درگیر می‌کند.
دکتر محمدحسن بمانیان، فوق تخصص آلرژی و آسم و دبیر انجمن آسم و آلرژی ایران به همشهری‌آنلاین می‌گوید: آلرژی، یک مکانیزم طبیعیِ سیستم ایمنی در برابر عوامل محیطی است. البته برخلاف تصور عمومی درباره این که آلرژی هیچ درمانی ندارد، آلرژی درمان قطعی دارد. به طوری که دیگر نیاز نیست بیمار دارو مصرف کند. البته نه همه آلرژی‌ها. مثلا کسانی که به نیش زنبور آلرژی دارند، بیماری‌شان قابل درمان است. به شرط آن که فرد خوددرمانی نکند.
به گفته این فوق تخصص آلرژی، آلرژی، یک بیماری مزمن است که طی یک دوره و بازه زمانی و با داروها و روش‌هایی که پزشک به بیمار ارائه می‌دهد، کنترل می‌شود.
این ایمونولوژیست درباره چگونگی تشخیص آلرژی از عفونت‌های ویروسی هم توضیح می‌دهد: موردی که آلرژی را از عفونت‌های ویروسی متمایز می‌کند، این است که در آلرژی‌ها خارش، یک علامت غالب است؛ خارش چشم، گلو و گوش.
تبعات خطرناک بی‌توجهی به آلرژیبمانیان در پاسخ به این سؤال که آیا افرادی که برای کنترل آلرژی اقدام به خوددرمانی با مصرف آنتی‌هیستامین و اسپری بینی و ... می‌کنند، قابل تایید است، می‌گوید: آلرژی، یک بیماری است و باید درمان شود. آلرژی‌های شدید اگر درمان نشوند، باعث ایجاد اختلالات دیگری می‌شوند؛ مثل اختلالات خواب، انواع اختلالات گوش و انواع اختلالات چشمی. مثلا فردی که آلرژی چشمی دارد، به علت خارش مدام چشم‌ها مجبور است همیشه چشم‌های خود را با فشار بخاراند. خب با این کار فشار چشم‌ها بالا می‌رود، احتمال بروز آب مروارید افزایش پیدا می‌کند، ممکن است عیوب انکساری مثل آستیگمات برای چشم ایجاد شود، حتی بعضی‌ها کارشان به نیاز به پیوند قرنیه می‌کشد.
بیشتر بخوانید؛
خیلی‌ها نمی‌دانند چرا گرفتار آلرژی شده‌اند آلودگی هوا چطور باعث بروز بیماری‌های تنفسی می‌شود؟ | آلرژی بعد از ۵۰ سالگی هم فرد را مبتلا می‌کند برای خلاص شدن از آلرژی‌های بهاری چه کنیم؟ | عوامل و علائم آلرژی را بشناسیداین استاد دانشگاه ادامه می‌دهد: در آلرژی‌های بینی مثلا ممکن است حس بویایی و چشایی فرد از دست برود و کیفیت زندگی خیلی پایین بیاید. ممکن است آلرژی در حنجره منتشر شود و صدای فرد برای همیشه تغییر کند، ممکن است به گوش میانی گسترش پیدا کند و باعث کاهش شنوایی فرد شود. حتی می‌تواند به ریه‌ها برسد و ایجاد آسم کند. همچنین مواردی از آلرژی‌های بینی را داریم که به پولیپ ختم می‌شود. پولیپ هم چون باعث انسداد بینی می‌شود و نوع تنفس، تنفس دهانی می‌شود، فرم فک در طولانی‌مدت تغییر می‌کند و اگر کودکی آلرژی داشته باشد و درمان نشود، در بزرگسالی نیاز به ارتودنسی و جراحی فک پیدا می‌کند. پس آلرژی یک حساسیت ساده نیست که از کنارش بگذریم و حتما باید درمان شود.
آلرژی، بیماریِ مخصوص کودکان نیستدکتر سیدعلیرضا مهدویانی، فوق تخصص آلرژی هم در پاسخ به این سؤال که آیا آلرژی، بیماری مختص کودکان است، می‌گوید: علائم آلرژی در کودکان بیشتر مشاهده می‌شود تا بزرگسالان. اما این موضوع به این معنی نیست که فقط کودکان به آلرژی مبتلا می‌شوند. در هر سنی امکان ابتلا وجود دارد. حتی در بالای ۵۰ سالگی.
این فوق تخصص آلرژی در توضیح بهتر این موضوع، بیماری آلرژی را تعریف می‌کند و می‌گوید: آلرژی، افزایش حساسیت نسبت به عوامل محیطی و خارجی است که به خودی خود برای بدن ضرری ندارند، اما سیستم ایمنی بدن، آنها را دشمن و بیگانه تشخیص می‌دهد و علیه آنها به دفاع برمی‌خیزد و چون سیستم ایمنی در کودکان ضعیف‌تر است و پاسخ‌دهی سیستم ایمنی در دوران کودکی بیشتر صورت می‌گیرد، علائم آلرژی در آنها نسبت به بزرگسالان بیشتر مشاهده می‌شود. پس دلیل اصلی بروز بیشتر آلرژی در بچه‌ها این است.
به گفته مهدویانی، گاهی هم عوارض دارویی باعث بروز آلرژی در فرد می‌شود که به آن می‌گوییم "آلرژی دارویی" و ممکن است با افزایش سن، شدت آلرژی هم بیشتر شود.
آیا پرهیز غذایی درست است؟مهدویانی درباره پرهیزهای غذایی شدید که برخی متخصصان برای کنترل آلرژی کودکان و بزرگسالان تجویز می‌کنند، اشاره می‌کند و می‌گوید: برخی همکاران پرهیزهای غذایی شدید و طولانی‌مدت به بیمار مبتلا به آلرژی می‌دهند. به طوری که ممکن است فرد – کودک یا بزرگسال – دچار مشکلات دیگری ازجمله سوءتغذیه شود. ما نمی‌گوییم رژیم غذایی ازسوی بیماران مبتلا به آلرژی جدی گرفته نشود، ولی مواد غذایی اصلی نباید طولانی‌مدت از رژیم بیمار حذف شود.
دکتر مهدویانی می‌گوید: آلرژی انواع دارد و بعضی از انواع آن اصلا ربطی به رژیم غذایی ندارند. یعنی خیلی از افراد اصلا به غذا آلرژی ندارند و مثلا آلرژی بینی دارند که در بهار شدت می‌گیرد. درضمن همه افراد، همه آلرژی ها را با هم ندارند. تشخیص این نکته از طرف پزشک خیلی مهم است. فقط اگر افزایش حساسیت در گوارش فرد اتفاق بیفتد، می‌شود آلرژی غذایی. بقیه آلرژی‌ها ربطی به مواد خوراکی و غذا ندارند.
او تاکید می‌کند: اتفاقی که اکنون رخ می‌دهد، این است که وقتی یک بیمار مبتلا به آلرژی به متخصص مراجعه می‌کند، آنقدر توسط بعضی از همکاران پزشک تحت اجتناب‌های غذایی قرار می‌گیرد که بیمار گاهی دچار سوءتغذیه می‌شود.
این فوق تخصص آلرژی تاکید می‌کند: مثلا ما به بیمار می‌گوییم شما آلرژی غذایی نداری و او می‌پرسد "یعنی می‌توانم فست‌فود و سس و فلفل و ... بخورم؟" وقتی ما می‌گوییم آلرژی غذایی نداری، یعنی نسبت به مواد غذایی اصلی مثل شیر، گندم، تخم مرغ، برنج و ماهی حساسیت نداری. این به این معنا نیست که شما آزاد هستید که سس و مواد افزودنی و نگه‌دارنده و ... بخورید. اینها در حیطه آلرژی نیست؛ اینها مواد تحریک‌کننده است که هر فردی – نه فقط مبتلایان آلرژی - اینها را بخورد، ممکن است دچار تحریک گلو، سرفه و ... شود.
کد خبر 848679 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها سلامت خبر مهم بیماری آلرژی بیماری - بیمارستان
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود